Kukurydza uznawana jest za roślinę istotnie wrażliwą na niedobór mikroelementów szczególnie podczas kluczowych faz wzrostu. W trudnych geopolitycznie czasach wzrostu cen nawozów makroskładnikowych warto zaopatrzyć rośliny w składniki w skali mikro, ponieważ znacząca ich część ma w organizmie roślinnym działanie kontrolne i regulujące, które wpływa na przemiany i pobieranie m.in. azotu, fosforu, potasu.
Obserwując plantację zbóż w wielu przypadkach możemy zauważyć specyficzne przebarwiania lub inne symptomy, które nie są wynikiem niedoboru makroskładników (NPK), infekcji sprawcami chorób lub żerowania szkodników. Najczęściej są one efektem deficytu składników, które organizm roślinny wymaga jedynie w niewielkich ilościach czyli tzw. „mikroelementów”. Jak zaplanować nawożenie, aby zminimalizować ich niedobory?
Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie przyjęcia „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami…” (Dz.U.2018 poz.1339) gospodarstwa o powierzchni ≥ 10 ha użytków rolnych lub utrzymujące zwierzęta gospodarskie w liczbie ≥ 10 DJP wg stanu średniorocznego, obowiązuje posiadanie planu nawożenia azotem lub obliczeń maksymalnych dawek azotu. Co korzystniej dla rolnika wybrać? Jakie są pomiędzy nimi różnice?
Zgodnie z Rozporządzeniem w sprawie „Programu działań” zwanego inaczej Programem azotanowym[1] stosowanie nawozów zawierających azot można rozpocząć od 1 marca, o ile pozwalają na to warunki pogodowe. Zanim zostanie rozsiana pierwsza dawka nawozów, dla gospodarstwa powinien zostać opracowany plan nawożenia azotem lub obliczenia maksymalnych dawek azotu, zależnie od wielkości produkcji roślinnej lub zwierzęcej w gospodarstwie. W jaki sposób to przygotować?
