Kolejny etap rozwoju kłosa żyta. To co może dziwić to duża koncentracja chlorofilu w węzłach, a trzeba pamiętać, że kłos znajduje się w dalszym ciągu pod ziemią i światło słoneczne nie może indukować syntezy zielonego barwnika. W kolejnych artykułach przedstawione zostały: faza inicjacji kłosa i pierwsza faza nadziemna.
Zdjęcie wykonane 20 lutego.
Rozwój kłosa żyta pod ziemią. Fot. M. Anioła
Kłos zaczyna się różnicować na poszczególne kłoski, a węzły zaczynają się rozchodzić. Poniżej zdjęcie wykonane 22 marca.
Różnicowanie się kłosa na kłoski. Fot. M. Anioła
Następne zdjęcie wykonane 25 marca . Jeszcze bardziej zaawansowany rozwój kłosa z widocznym u nasady zaczątkiem liścia flagowego.
Kłos z zaczątkiem liścia flagowego. Fot. M. Anioła
Cytokininy dopływające ze stożków wzrostu korzeni do kłosa powodują intensywne podziały komórkowe. Nowo powstające komórki same produkują inne hormony roślinne, antagonistycznie do cytokinin działające, gibereliny. Wraz ze wzrostem ilości komórek wzrasta stężenie giberelin. Jeśli ich stężenie przekroczy granice progową ograniczają oddziaływanie cytokinin. Cytokininy stymulując podziały komórkowe przyczyniają się do powstawania nowych pędów bocznych. Im działanie tego hormonu jest silniejsze tym zboża są bardziej rozkrzewione.
U odmian pszenic półkarłowych mających w sobie geny po przodkach z wyżyn Meksyku, czy Tajlandii intensywnie rozwijające się części rośliny zbóż wydzielają znacznie więcej giberelin niż odmiany, u których przeważają geny pszenic europejskich. Antagonistyczne działanie giberelin wobec cytokinin ogranicza krzewienie na bardzo wczesnym etapie przyczyniając się do wcześniejszego wejścia w fazę strzelania w źdźbło niż u odmian produkujących mniej giberelin.
Pingback: Fazy rozwojowe kłosa zbóż ozimych - pierwsza faza nadziemna. | Blog dla Rolnika