Jednym z powodów zmniejszającej się liczby owadów pożytecznych, jest brak miejsc w których mogą się one rozmnażać oraz ubytek obszarów do żerowania . Nasze otoczenie „pięknieje”. Powszechne kiedyś nieużytki zamieniają się w wypielęgnowane trawniki. Usuwane są dzikie zakrzaczenia, „bagrowane” oczka wodne. Polska wieś, kiedyś bogata we wspaniałe mieszkania dla owadów, które stanowiły słomiane strzechy, liczne zakamarki drewnianej i ceglanej zabudowy, stopniowo staje się jałowym terenem, niesprzyjającym do występowania pszczołowatych.
Od wielu lat, na całym świecie, obserwujemy masowe ginięcie pszczół. To niepokojące zjawisko kojarzone jest zwłaszcza, z hodowaną przez człowieka pszczołą miodną. Należy jednak pamiętać, iż w równym stopniu dotyczy ono również pszczół dziko żyjących.
Dlatego, aby chronić te pożyteczne owady, bardzo ważne jest zapewnienie im odpowiedniego schronienia. Moda na ustawianie „domków dla pszczół” w miastach spowodowała, że stosunkowo łatwo można je kupić w sklepach i centrach ogrodniczych. Jednak moim zdaniem o wiele przyjemniej zbudować je samemu, najlepiej angażując do tego całą rodzinę, szczególnie najmłodszych.
Podpatrując naturę, łatwo odtworzyć namiastkę stanowiska (domku) służącego do rozmnażania wiosną, zapewniające schronienie latem i właściwą zimowlę w okresie zimowym. Domki należy ustawić w miejscu osłoniętym od deszczu i wiatru. Mogą mieć one różne formy. Choć do ich wykonania najlepsze są materiały naturalne, takie jak drewno, słoma, trzcina, bambus, to do budowy można wykorzystać stare cegły lub pustaki oraz inne materiały, które zalegają w naszych obejściach i nie mamy pomysłu co z nimi zrobić. Zasadą budowy takiego domku jest zagospodarowanie, zbywających w gospodarstwie materiałów a ich wykorzystanie ogranicza jedynie nasza inwencja.
Dobrze jak budowany domek będzie wyposażony w różnorodne elementy odpowiednie dla różnych gatunków. Będą to:
- pocięte fragmenty pni lub drewnianych klocków , w których nawierca się pod różnym kątem i różnej głębokości otwory o średnicy 2-5 mm
- konstrukcje z mieszanki gliny i sieczki słomianej, zmieszanej w proporcjach 3 do 1, z której lepimy bloczki, wyposażone w liczne otwory i zagłębienia wykonane poprzez nakłucie patykiem
- związanie poukładane w pęki: trzcina, słoma i rurkowate pędy roślin np. malina, forsycja czy czarny bez, które stanowi ą idealne miejsce dla murarki ogrodowej.
- związane pęki cienkich gałązek (miotły) np. opadłe gałązki brzozy
- stare cegły dziurawki, klinkierowe itp.
- suchy mech i trawa
Zrobione przez nas domki przyczynią się nie tylko do ochrony pożytecznych owadów ale będą również estetycznym uzupełnieniem naszych ogrodów.
Przykłady domków dla owadów
Otwory w klockach, zamurowane przez gniazdujące murarki
Domek dla owadów zbudowany z pozostałej po budowie kostki brukowej
opracowanie : Jarosław Cichocki
