W województwie pomorskim całkowita powierzchnia zasiewów zbóż obejmowała 463 381 ha. Areał, który przeznaczono pod uprawę mieszanek zbożowych w 2016 roku wyniósł około 63 728 ha i stanowił 13,7% powierzchni całkowitej. Analizując ten parametr należy stwierdzić, iż taka forma wysiewu jarych form zbóż cieszyła się dużym zainteresowaniem wśród rolników (większą powierzchnie wykazały jedynie pszenica oraz żyto). Natomiast poziom plonowania mieszanek w tym roku wyniósł średnio 3,53 t/ha.
Nawożenie mieszanek zbożowych
Nawożenie mieszanki zbożowej powinno uwzględniać: potrzeby pokarmowe jej komponentów, zasobność stanowiska, pozostałości po przedplonie oraz nawożeniu organicznym. Najważniejszym z składników pokarmowych wpływającym bezpośrednio na każdy z elementów struktury plonu jest azot. Dawka całkowita N w kg/ha powinna być podzielona na dwie części aby zapobiec wymywania tego składnika w głąb profilu glebowego.
Owe dawki powinny być zastosowane w ilości:
- 60% dawki przedsiewnie
- 40% dawki w fazie początku strzelania w źdźbło
Wysokość całkowitej dawki N wyrażonej w kg/ha na 1 tonę plonu głównego (ziarno) i ubocznego (słoma) przedstawiono
w tabeli 2
Tab. 2. Wysokość dawki N [kg/ha] w zależności od składu mieszanki, warunków opadowych oraz zasobności stanowiska [kg/ha]
Źródło: Metodyka integrowanej ochrony mieszanek zbożowych
Kolejnymi niezbędnymi makroelementami kształtującymi plon uprawianej przez rolnika mieszanki są fosfor i potas. Poziom koncentracji tych pierwiastków w glebie można stwierdzić poprzez wykonanie analizy próbek glebowych zleconej akredytowanemu laboratorium. Wyniki takiej analizy dostarczają cennych informacji o zasobności gleby i pozwalają zmniejszyć dawki tych składników jeżeli próbki wykażą wysoką ich koncentrację w profilu glebowym. Jednakże w większości przypadków gleby sygnalizują jednak niedobór tych pierwiastków i dlatego konieczne jest ich uzupełnienie. Zabieg nawożenia PK należy wykonać przedsiewnie wiosną pod kultywator, wzruszając glebę na głębokość 10 cm. Dawki tych składników na 1 t plonu w zależności od zasobności stanowiska przedstawiono w tab. 3.
Tab. 3. Dawki fosforu i potasu w zależności od zasobności gleby
Źródło: Metodyka integrowanej ochrony mieszanek zbożowych
Reasumując uprawa zbóż w mieszankach jest technologią wymagającą od rolnika znacznej wiedzy obejmującej znajomość tempa wzrostu roślin, ich wymagań agrotechnicznych i siedliskowych, wzajemnej konkurencji w łanie jak również cech warunkujących ich jak najlepszą przydatność jako surowiec paszowy. Dopiero gdy rolnik poprowadzi uprawę w myśl tych założeń osiągnie zadowalający go plon zarówno pod względem ilościowym jak również jakościowym warunkujący optymalne przyrosty posiadanych zwierząt.
Daniel Dąbrowski
